Дін ғұламасы туған жерінде ардақталды

                                                                 Izobrazenie WhatsApp 2024 10 17 v 15.03.14 27ea0d80

Қызылордадан Қызылжарға «Сыр өңіріндегі ислам руханияты» атты облыстық тарихи-өлкетану музейінің көрмесі келіп, ол қаланың «Ислам мәдениеті» музейіне қойылып, облыс халқы мен қонақтарының рухани азығына айналды. Көрме бір ай бойы тұрады.

Қызылордалықтардың Қызылжар өңіріне назар аударуы тегін емес. ХVІІІ-ХІХ ғасырда өмір сүріп, орыс патша­сының Арқадағы отарлау саясатына және отаршылардың жаппай шоқын­дыру­ды бетке ұстап, христиан дінін радикал­ды әдіспен таратуды қолға алған істе­ріне ашық қарсы шыққан ислам қайрат­кері, терең білімді ұстаз, халық әулие атандырған Марал ишанның Сол­түс­тік Қазақстан жерінде туып, артынан Қызыл­орда өңіріне қоныс аударып, мешіт, медреселер тұрғызып, білім мен дін таратып, осы өңірдегі Қармақшы ауданының жерінде 73 жасында өмірден өткен. Марал ишан есімі кезінде исі Қазақ даласына кеңінен тараған. Әсіресе аңызға бергісіз емшілік қасиеттерін халық жақсы білген. 

Марал ишан ислам дінінің ғылым орталығы Бұхарада Жалаңаяқ ишанның медресесінде 10 жыл оқып, терең діни білім және дәрігерлік ілім алған. Содан кейін туған жеріне оралып, халықты дінге, мәдениетке, білімге, тәртіпке үн­деп, көзін ашқан, өлшеусіз қызмет еткен, бір­неше медресе, мешіт салдырған.  Сонымен бірге Құранның құдіретімен тәуіптік жасап, мыңдаған адамды нау­қасынан жазып, аты шыққан. Халық әулие таныған.

Осы күні христиандық Петр мен Павел сияқты апостолдардың, «Нико­лай угодник», «архангел Михаил» сияқ­ты дін қайраткерлерінің атына, сон­­­дай-ақ христиандық діни мерекелер мен құлшылық: «Покров», «Спасс», «Свя­то­­духов», «Никольск», «Боголюбов», «Бо­гояв­ленка», т.б. атаулар орыс патша­лы­ғы­ның құрығы ұзарған сайын еліміздің сол­түс­тігі, батысы мен шығысында неге көбейіп кеткенін халық біле бермейді. Бұ­лардың бәрі – христиан дінін халық санасына күштеп қондырудың жолдары. Кеңес өкі­меті орнағанда большевиктер оны халық­қа басқаша түсін­діріп, «Михайловка», «Ни­ко­лаевка», «Петровка», т.б. орыстардың текте­рі, осы аттас шаруалар бұл селоларды тұр­ғыз­ған деп соқты. Мұның күштеп шоқын­дырудың әдісі екені ауызға алынбады.

Ал Марал ишан осы әдістің сырын бірден ұғып, алдымен оны тоқтатуды, қазақтың жетім балаларын жинап шо­қындырмауды өтініп, жергілікті орыс билігіне хаттар жазған. Алайда патшалық оның өтініштеріне құлақ аспады, сондықтан ол қарулы қарсылық білдіруге мәжбүр болған. Күш тең болмаған соң амалсыз, жоғарыда айтқанымыздай, оңтүстікке қоныс аударды. Өмірінің соңына дейін ол қазіргі Қызылорда облысында халықты діни тұрғыдан сауаттандырып, мешіт, медреселер ашып, сабақ берген. Кенесарының азаттық күресін қолдаған. Халықты өзін қолдауға шақырған. Былтыр Марал ишанның Кенесарыға сыйлаған Құраны табылып, оны Мемлекет басшысы Қожа Ахмет Ясауи кесенесіне қоюды ұсынды. Сондағы сөзінде Қасым-Жомарт Кемелұлы: «Кезінде Тайқазанның елге оралуын жұрт жақсы ырымға балаған еді. Көп ұзамай Қазақстан Тәуелсіз мемлекет болды. Ұлт азаттығы үшін күрескен Кенесарының қолында болған Құран кітабының елге келуі де жақсы ырым деп ойлаймын. Бұл оқиға Қазақстанның жаңа дәуірінің берекелі бас­тауы болсын деп тілейік», деген еді.

Марал ишан Қоқан мен Хиуа хандық­тарының басқыншылық әрекеттеріне де қарсы шыққан. «Қазақстан» ұлттық энциклопедиясында Марал ишан туралы: «Патша өкіметінің отаршыл саясатына, Қоқан мен Хиуа хандықтарының жаулаушыларына қарсы қазақ рубасылары мен бас көтерер азаматтарын күресуге шақырған үнпарақтар таратты. Марал ишан туралы Т.Вамберридің «Түркі халықтарының этнографиясы мен этнологиясы» атты еңбегінде, И.Бла­рамбергтің «Естеліктерінде», С.Мұқа­новтың «Мөлдір махаббат», «Аққан жұлдыз» романдарында мәліметтер келтірілген», деп жазады.

Қызылордалықтардың ислам руханиятына арналған көрмесі Солтүстік Қазақстан университетінің кең дәрісхана­сындағы «Марал ишан (1780-1853): өмірі мен қоғамдық, діни және саяси қызметі» атты халықаралық ғылыми-практикалық конференцияға ұласты.  Онда облыс әкімі Ғ.Нұрмұхамбетовтің құттықтау сөзі оқылып, «Қаһармандар» РҚҚ төрағасы Сабыр Қасымовтың, Ш.Уәлиханов атындағы Тарих және этнология институ­тының бас директоры Зиябек Қа­был­диновтің сөздері тыңдалды. Сабыр Қасымов Марал ишандай аса көрнекті дін қайраткері болғанын солтүстікқазақстандықтар мақтан тұтып, еңбегі мен өмірін терең зерттеулері керек деген ұсыныс айтты. Зиябек Қабыл­динов Қазақ даласын жаппай шоқын­дыру әрекеті 1822 жылы хандықты жою саясатымен тікелей байланысты екенін тарихи фактілер дәлелдейтінін жеткізді.   

Баяндама жасағандар арасында тарих ғылымдарының докторы, профессор Аманжол Күзенбайұлының сөздері барынша өтімді болды. Ол Қазақстандағы көптеген ұлт-азаттық көтерілістердің басында ислам діні қайраткерлері болғанын дәлелдеп берді. Сонымен бірге ол: «Сібір халықтары құсап «Иванов», «Петров» болып кетпегеніміз де исламның арқасы. Жаппай шоқындыру саясатына қарсы ислам қайраткерлері табанды күрес жүргізді. Соның ішіндегі атақтыларының бірі – осы Марал ишан. Оның өмірі мен қызметі туралы жазылған Сырлыбай Бүркітбаевтың 186 беттік кітабы бар. Автор Марал ишанның 1930 жылдары әлі тірі болған ұрпағы Сандыбайдан білгендерін, көзбен көргендерін жазып алған», деді.

ҚМДБ Стратегиялық даму және талдау бөлімінің меңгерушісі, философия ғылымдарының кандидаты Смайыл Сейітпеков «Сопылық жол және Марал ишан» атты баяндамасында сопылықтың қазақ даласында таралуы, оның прогрес­сивтік әсері, білім мен ғылымға үндеуі туралы өте жақсы әңгімеледі. Сонымен бірге ол көп халық айыра алмайтын қазірет, ишан, пір, ахун, ата, қари сияқты дін атауларының нені білдіретінін таратып берді. Қазақ даласы әуелде ишанды «ата» деп атаған көрінеді. «Шопан ата», «Бекет ата», т.б. аталар сол кезден қалған. Одан кейін көп оқыған дін қайраткерін парсы сөзі ишанмен атауға ауысқан. Ал «қари» деген құранды жатқа айта алатын адам.

Конференцияда Өзбекстан Респуб­ликасы Гуманитарлық ғылымдар ғылы­­ми-зерттеу институты Қарақал­пақ бөлімшесі тарих бөлімінің меңге­ру­шісі Асқар Жұмашев, тарих ғылым­дарының докторы, Қ.А.Ясауи атындағы ХҚТУ профессоры Тұрсын Хазретәлі, тағы да басқалар кеңес одағы жылдарындағы ишандардың қудалануы туралы айтты. Мазмұнды баяндама жаса­ғандардың бірі – Л.Н.Гумилев атындағы ЕҰУ профессоры Мақсат Алпысбес болды. Ол кеңес одағы жылдарында Қазақстанға ислам дінін ХІХ ғасырда татар молдалары мен миссионерлері әкелді деген түсінік қалыптастырылғанын айта келіп, оның мүлде теріс екенін дәлелдеп берді. «Ислам діні қазаққа Алтын Орда тұсында, ХІV ғасырда берік орнаған. Ал Өзбек хан­ның тұсында ол мемлекеттік дін болды. Ислам еліміздің барлық өңірле­рінде, соның ішінде терістікте кеңінен жайыл­ған. Марал ишанның ұстазы Жалаңаяқ ишан Павлодар жерінде тұр­ған. Кейін ол туралы Сұлтанмахмұт Торай­ғыров жаз­ған. Ал атақты Мәшһүр Жүсіп Қызыл­жардың медресесінде оқыған», деген сияқ­ты қызықты деректер келтірді. Ал Ш.Уә­ли­ханов атындағы тарих және этноло­гия институтының бас ғылыми қыз­мет­кері Гүлнәр Мұқанова Ресей архив­тері де­ректерінен Марал ишан туралы жазылған көптеген материалдарды жария етті.

Марал ишанның Қызылордадан, Ал­ма­тыдан, Астанадан жеткен ұрпақтары мен те­ріс­­тіктегі ағайындары да сөйледі. Ғұ­ла­маға арналып, құран оқылып, ас берілді.

Сөйтіп, Марал ишанның жарқын бейнесі туған жеріне 171 жылдан кейін қайта оралды. Конференцияда Марал ишан есіміне облыс орталығынан бір мешіт пен көше атын беру ұсынылды.

Аян САДАЕВ мақала

Аян САДАЕВ: “ТАРИХ САБАҒЫН МУЗЕЙДЕ ӨТКІЗУДІ ҰСЫНАМЫН”

– Облыс орталығындағы “Абылай хан резиденциясы” му­зей-кешені республикалық ма­ңызы бар сәулет ескерткіші саналады. Мемлекеттік қор­ғау­ға алынған музейдің ты­ныс-тіршілігіне тоқталып өт­сеңіз.

– “Абылай хан резиденция­сы” осыдан 17 жыл бұрын ашылған болатын. Музей кешені үш жүз­дің басын қосқан батыр баба­мыз­дың ел тарихын­да­ғы айшық­ты орнын арттырып, Абылай хан заманынан қалған тарихи ес­керт­кіш екендігін айғақтайды. Ре­зиденцияда төрт зал бар. Абы­лай ханның тынығу бөлмесінде­гі, тақ залындағы және 1771-1780 жылдар аралығында хан­дық құрған кезеңді бейнелейтін жә­дігерлер қазақ халқының тұр­мыс-тіршілігінен, әдет-ғұрпынан, батырлық-ержүректік қасиетте­рінен сыр шертеді.

Музейде бір жылда 100-ден астам шара өтеді. Жыл басынан бері Павлодар, Астана қалаларында республикалық екі көрме ұйымдастырдық. Соның біріне тоқталып өтер болсам, елорда төрінде өткен 5-ші Дүниежүзілік көшпенділер ойындары бары­сын­да қонақтардың назарына бірегей жәдігерлерді ұсындық. Шетелдіктер тарихи дүниелерді үлкен таңданыспен әрі қызығу­шылықпен тамашалады. Облыс көлемінде өтетін ауқымды шара­лар аясында да көрмелер жиі ұйымдастырыла­ды. Өңір аудандарын да аралап, тұрғындардың назарына бірегей экспонаттар­ды ұсынамыз. Алда­ғы күндері об­лыс орталығында “Марал ишан: өмірі мен қоғам­дық-діни және сая­си қызметі”, “Әлихан Бөкей­хан оқулары” атты бірқатар халық­аралық ғылыми-тәжірибелік кон­ференциялар өте­ді. Бұл орайда Қызылорда қа­ласынан келетін тарихи-өлке­та­ну музейі­нің жыл­жымалы көрме­сі бір ай бойы жұртшылық наза­рына ұсы­ныла­тынын айтып өту қажет. Көр­ме “Абылай хан рези­денциясы” жа­нынан ашылған Ис­лам мәде­ние­ті музейінде ұйым­дастыры­лады.

– Мәдени мұраны сақтау мен насихаттауда тарихи-руха­ни орындардың атқаратын рөлі зор. Елдегі мұражайлар заман талабына, келушілердің сұранысына сай болуы қажет. Ол үшін қаржы керек. Мұндай жұмыстардың бірқатары музейге бас сұққан адамдардан түсетін қаражат есебінен жү­зеге асырылатын болар?

– 2018 жылдан бері тұрғын­дар өңірдегі музейлерге тегін кі­ре­тін. Биыл 1 қаза­нынан бастап музейге кіру ақы­лы. Алыстан мен­­мұндалап тұр­ған мұражай мә­дениет саласын­дағы жаңа­шыл­дықтарды да жатсынбай, уа­қыт көшімен алға жыл­жуда. Адамдарға қызмет көр­сететіндік­тен, біз де заман ағы­мына сай жа­ңа мәдени формат­та жұмыс іс­теуге тиіспіз. Сондық­тан бюджет қаржысынан бөлек, өзіміздің ішкі қажеттіліктерімізді қамтамасыз етуге, кейбір шаруа­шылық жұ­мыс­тарға қосымша ақша табуға мүдделіміз. Кешен­нің жылдық бюджеті 100 мил­лион теңгеден аса­ды. Бұл рес­пуб­ликалық ме­кеме үшін көп қа­ра­жат емес. Ең­бекақы, қызмет­кер­лерді ынта­лан­дыру, жөндеу жұ­мыстары сияқты мәселелер бойынша мем­лекет қазынасына алақан жая бергенді өз басым құп­тамаймын. Мұндай мәселе­лердің кейбірін музейдің қосым­ша табысы негі­зінде жүзеге асы­руға болады. Музейге кіру ақылы болғанымен, келушілердің қата­ры сиреген жоқ. Бір адамға небә­рі – 300 тең­ге. Ал студенттер үшін музейге кіру құны 200 тең­гені құрайды. Бұл қаржы қалтаға салмақ сал­майды деп ойлай­мын. Шетелде осындай тарихи-мәдени орындарды аралау үшін бірталай ақ­ша төлейсің. Неге өз елімізде біз тарихи-мәдени мұ­раларымызды құнсыздандыруы­мыз керек? Ұлттық құндылық­тарды қастер­леу, осындай ұсақ шаруалардан бастау алады. Әрі тегін дүниенің қадірі болмайды. Кез келген мә­дениет ошағының өз бюджеті болуы керек.

– Қазақ қоғамында ықы­лым заманнан бабалар мұра­сын, салт-санасын, әдеби туын­дылары мен дәстүрлі өне­рін білу, сақтау, ұрпақ бойына сіңіру аса маңызды ұстанымдардың бірі. Бүгінде кешенде бабалар мұрасын ұр­паққа танытатын қанша жәді­гер бар?

– Музейде 700-ден астам жә­ді­гер бар. Сөрелерде Абылай ба­бамыз хандық құрған кезеңді бей­нелейтін құнды заттар жинақтал­ған. Сирек кездесетін тарихи жә­ді­герлерге қол жеткізу оңай емес. Жәдігерлер қорын толықтыру үшін ауылдарды аралап, үлкен­дермен кездесеміз. “Музейге сый” жобасы аясында жеке отба­сылық мұрағаттардан жинақ­тал­ған тарихи жәдігерлер де жоқ емес.

– Музей – өткен тарихты жаңғыртып, бүгінгі құндылық­тарды саралап, Отанға, жерге деген патриоттық, отансүй­гіш­тік сезімді оятып, болашаққа деген көзқарасты қалыптас­ты­руға септігін тигізетін киелі орын. “Абылай хан резиден­циясына” келушілер арасын­да өзінің тарихы мен өткенін білуге құштар жастар бар ма? Жалпы қоғамның қазіргі да­муы­на көзқарасыңыз қандай?

– Өкінішке қарай, соңғы уа­қытта елімізде жасөспірімдердің, жастардың өлімі жиі орын алуда. Отан қорғау үшін борышын өтеу­ге аттанған бозбалаларды ұрып-соғу деректері, тіпті соңы өлім­мен аяқталған жағдайлар да кез­десуде. Әрине, өрімдей ұл-қыз­дардың осындай келеңсіз жағ­дай­ларға тап болуы ойландыр­май қоймайды. Бүгінгі ұрпақ – ертеңгі елдің болашағы. Ұрпақ тәрбиелеу ісінде ұлттық құнды­лық­тарға баса назар аударылуы керек. Жеткіншектер өзінің тілін, мәдениетін, салт-дәстүрін, өтке­нін, тарихын біліп өссе, халқы­ның нағыз патриоты болады. Қоғамда орын алып жатқан жаға ұстатар жайттар мен қатыгездік сонда тыйылар еді. Тәрбиенің түп қазығы отбасынан, мектеп­тен бастау алады. Сондықтан ата-аналар ұл-қыздарының тәрбие­сін бірінші орынға қоюы ке­рек. Ұрпақ тәрбиесін көңілден жырақ, көзден таса ұстауға бол­майды.

Жас құрақтай өсіп келе жат­қан жеткіншектер арасында му­зейге жиі келетіндер аз емес. Та­рихты білуге деген жастардың ұм­ты­лы­сы ерекше. Мектептермен, Ұлт­тық ұлан академиясымен ты­ғыз байланыстамыз. Оқушылар­дың қатысуымен танымдық ша­ра­лар, экскурсиялар ұйымдас­ты­рылады. Резиденцияда жұ­мыс істеуге ниетті жастар да аз емес. Музейде жұмыс істейтін экскурсия жүргізушілеріміз үш тілді жетік меңгерген. Жауап­кершілігі зор, еңбекқор, білімді жастардың бары қуантады.

Дана халқымыз “өткенді біл­мей, болашақты болжау мүмкін емес” дейді. Осыдан бірер жыл бұрын мектеп оқушылары үшін музейде тарих сабақтарын ұйымдастыру, жоғары оқу орын­дарымен мектептерде “Абылай­тану” жобасын енгізу туралы бас­тама көтердік. Бұл мәселе бо­йынша қалалық білім бөліміне ұсыным хат жолдадық. Бірақ мә­селе жауапсыз қалды.

– Кез келген саланың да­муы менеждерге, яғни басшы­ға тікелей байланысты. Ұжым жаңа күш, тың серпінмен жұ­мыс істеуі үшін белгілі бір жа­ңашылдықтар енгізу қажет. Бүгінде білім беру саласында ұзақ жылдар бойы бір орында отырған мектеп директорла­рының орнын алмастыру тә­жі­рибесі қалыптасқан. Бәлкім мәдениет саласына да осын­дай ротация қажет шығар. Сіз қалай ойлайсыз?

– Әр саланың өз ерекшелігі бар. Мәдениет саласының жұ­мы­сы өте ауыр. Музейде де жұ­мыс көп. Бірақ көп жағдай­да жұмысымыз көзге көрінбейді. Осы салада 35 жылдан бері ең­бек етудемін. Ауылдық клуб мең­герушісінен бастап аудан, қала­лық, облыстық мәдени ұйымдар­да қызмет атқардым. Соның ішін­де он жылдай “Абылай хан рези­денциясы” музей-кешенін басқа­рудамын. Алғашқы еңбек жолым Тәуелсіздіктің елең-алаң тұсын­да басталды. Еңбекақының ор­ны­на азық-түлік берілетін кез еді ғой. Нарықтық кезең басталған тұста осындай азды-көпті қиын­дықтардың куәсі болдым. Музей басшыларын ауыстырып отыру мәселесі облыстық мәдениет, тілдерді дамыту және архив ісі басқармасының құзырындағы шаруа. Бұл бастама қолға алын­са, оған қарсы болмас едім.

– Кез келген саланың да­муы үшін мамандардың әлеу­меттік жағдайының жақсы болғандығы маңызды. Әсіре­се, ұлттың өнері мен рухания­тына еңбек сіңіріп жүрген мә­де­ниет қызметкерлеріне жа­лақы тиісті деңгейде төленуі қажет. Кадр тұрақсыздығына жалақының әсері бар шығар?

– Мә­дениет саласы қызметкер­ле­рінің еңбекақысы бірнеше есе өсті. Де­се де өзге салалар­мен салыс­тыр­ғанда жалақымыз төмен. Мы­са­лы музейде жұмыс істейтін ма­ман­дардың қолына ай сайын 160-180 мың теңге тиеді. Қазақ­стан Президенті Қасым-Жо­март То­қаевтың тапсырмасы бо­йын­ша бүгінде мәдениет саласы қыз­мет­керлерінің жалақысы ке­зең-кезе­ңімен өсуде. Бұл – біздер үшін үлкен қолдау. Әрине, кадр тұрақ­сыз­­ды­ғына жалақының әсе­рі бар. Көп жағдайда жастар жа­ла­қысы жо­ғары орында жұмыс іс­теу­ге ұмты­лады. Бұл – заңды­лық.

– Қазақ халқы үлкенге құр­мет, кішіге ізет көрсетуді тәр­биенің негізі санайды. Көргені көп, түйгені мол қазыналы қарт­тардың еңбек жолы жас­тарға әрқашан үлгі-өнеге. Ұр­пақ сабақтастығына қатысты пікіріңіз қандай?

– Кез келген жұмыста ұрпақ сабақтастығы болуы тиіс. Жас­тарға аға буынның айтары көп. Кейінгі ұрпаққа жол көрсету – үл­кендердің парызы. Біздің ұжым­да ұрпақ сабақтастығы қалып­тасқан. Мысалы, тәжірибесі мол мамандар өздерінің білгендерін жастарға үйретіп, оларды музей ісіне баулиды.

– Күн сайын көзден бұлбұл ұшып жатқан ауылдардың мүшкіл халі алаңдатады. Об­лыста түтіні түзу шыққан көп­те­ген ауыл әп-сәтте қаңырап, тек жұрты ғана қалуда. Қан­ша­ма ауыл құрып кетудің аз-ақ алдында тұр. Сәбит Мұқанов, Ғабит Мүсірепов сынды клас­сиктерді құндақтаған, өзіңіздің туған жеріңіз Жамбыл ауда­нын­дағы көп ауылдың жағда­йы мәз емес. Ақын, сатирик Қажытай Ілиясұлы “Берекесіз ауылдың құты құлар!” деген­дей ауылды сақтап қалу үшін не істеу керек деп ойлайсыз?

– Менің туған жерім – Жам­был ауданындағы Үлгі ауылы. Бү­гінде онда саусақпен санар­лық­тай отбасы тұрып жатыр. Бала­лық шағымыз өткен қасиетті ме­кеннің төмпешікке айналып бара жатқанын көру оңай емес. Жүрек ауырады. Ауылға ата-анамның, туыстарымның әруақтарына құ­ран бағыштау үшін жиі барып тұ­руға тырысамын. Біздің еліміздің Тәуелсіздік жылдарында қол жет­кізген жетістіктері де, “әттеген-ай” дегізетін кемшіліктері де аз емес. Отыз жылдың ішінде ауылдардың көбінің құрып кетуі жанға батады. Кезінде сол ауыл­дарда тіршілік қайнап жатушы еді. Ауылды сақтау үшін мемле­кет та­рапынан үлкен қолдау болуы ке­рек. Ауылдарды дамыту бағдар­ламалары болғанымен, әлі де жетілдіретін тұстары бар­шылық. Ең алдымен, жұмыссыз­дық мәсе­лесін шешу қажет. Екі қол­ға бір күрек таба алмаған адамға онда тұрақтап қал деп айта алмаймыз. Тағы бір айтпағым, өз туған жерін түлетуге ын­та­лы кә­сіпкерлердің шоғырын қа­лыптас­тыруға баса мән беруіміз қажет. Осындай ниетті азамат­тарға мем­лекет қолдан келер кө­мегін көрсетсе дейсің.

 – Ашық әңгімеңізге рақмет!

Сұхбаттасқан

Ақмарал ҚҰРМАНАЙҚЫЗЫ,

“Soltüstık Qazaqstan”.

Суретті түсірген

Шыңғысхан БЕКМҰРАТ.

Оймақтай ой

Дана халқымыз “өткенді біл­мей, болашақты болжау мүмкін емес” дейді. Осыдан бірер жыл бұрын мектеп оқушылары үшін музейде тарих сабақтарын ұйымдастыру, жоғары оқу орындарымен мектептерде “Абылайтану” жобасын енгізу туралы бастама көтердік. Бұл мәселе бойынша қалалық білім бөліміне ұсыным хат жолдадық. Бірақ мәселе жауапсыз қалды.

Өмірдерек

Туған жері: Солтүстік Қазақстан облысы, Жамбыл ауданы, Үлгі ауылы.

Туған жылы: 12 наурыз 1971 жыл.Марапаты: Мәдениет саласының үздігі, “Еңбек даңқы” медалінің иегері.

Қызметі: “Абылай хан резиденциясы” музей-кешенінің директоры.

Қызылжар-қазақтың киелі мекені

Қызылжар-қазақтың киелі мекені Амангелді Елтін

Мақала. Туған жер тұнған тарих

makala 2

Мақала. Қара қылды қақ жарған

makala